gedichten

Kunst
Als geest en handen samenwerken
gaat alle tijd verloren
Dan vaak, zonder het te merken
wordt puur uit gevoel weer kunst geboren
Gestuwd door het wentelen van de aarde,
Verschiet de stille ochtendpracht.
Wat het maanlicht lang bewaarde,
Was de stilte van de koude nacht.
De nevelen geweven tot een koele deken
Glijden onhoorbaar door het zwakke ochtendlicht,
Verrast de zon haar eerste teken,
Lange schaduwen van zich afgericht.
Dit zien en stilte horen is een besef van leven
Vervullen zo de gedachten van een mens,
Zo’n moment duurt slechts even
Demijmering van een pas vervulde wens.
HET STOF UIT HET HEELAL
KLONTERT SAMEN TOT EEN BAL
HET HEETTE GAS
VOORDAT HET AARDE WAS
Kunstspreuken:
De schoonheid van kunst is niet de prijs
De echter waarde van kunst is de emotie
wie kunst koopt heeft zich verrijkt
geld verdampt, kunst blijft
kunst mag gezien worden
het mooie van kunst is dat het niet altijd mooi is
als een kunstwerk leuk is zal het nooit een prijs winnen
een beeld lijkt altijd op de maker ook als het op niets lijkt
wie of wat bepaald wat kunst is, dat doet het kunstwerk zelf
kunst mag lijken wat het niet is.